Praktyka stosowania korekt cen transferowych rozróżniała dwa przypadki:

  • Korekty w górę, które zgodnie ze stanowiskiem polskich organów stanowią przychód spółki,
  • Korekty w dół, które zgodnie ze stanowiskiem polskich organów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Przypadek korekty w dół, w której stanowisko organów podatkowych nie pozwalało uznać kosztów za koszty uzyskania przychodu wzbudziło wiele kontrowersji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uzasadnił je następująco: „ Wydatek z tytułu wyrównania marży operacyjnej do założonego poziomu nie będzie wydatkiem, który pozostawałby w związku przyczynowo skutkowym z osiąganym przez skarżącą przychodami. Ponosząc wydatek związany z wyrównaniem marży operacyjnej w dół do przewidzianego wcześniej poziomu, skarżąca nie działa w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia przychodów, lecz jedynie wyrównania marży do uzgodnionego wcześniej poziomu. Wydatku z omawianego tytułu nie sposób powiązać z jakimkolwiek potencjalnym przychodem”1.

JTPF ze względu na różne traktowanie tematu korekt cen transferowych w państwach członkowskich UE zaproponował następujące rozwiązania:

1) powiązane przedsiębiorstwa powinny obliczać symetrycznie zyski wynikające z ich wzajemnych relacji (używanie tej samej ceny), oraz

2)   administracja skarbowa powinna zaakceptować korektę zainicjowaną przez podatnika przy spełnieniu następujących warunków:

  • cena została ustalona przed dokonaniem transakcji zgodnie z zasadą arm’s length lub zostały podjęte rozsądne starania w tym celu,
  • podatnik złożył korektę przed złożeniem deklaracji podatkowej,
  • istnieje wyjaśnienie , dlaczego poniesione koszty i osiągnięte przychody związane z transakcją  nie są zgodne z planowanymi,
  • korekta jest symetryczna poprzez ujęcie jej w księgach obu stron transakcji,
  • zasady stosowane przez podatnika są niezmienne w dłuższym okresie.

1 Wyrok WSA w Poznaniu z 25.10.2018 r., I SA/Po 508/18, LEX nr 2584835